Benedykt xvi

"Kult chrześcijański postrzega zburzenie świątyni jerozolimskiej jako wydarzenie ostateczne i teologicznie konieczne. Jej miejsce zajęła uniwersalna świątynia zmartwychwstałego Chrystusa, którego ramiona rozciągnięte na krzyżu otwarte są na świat, by wszystkich objąć wieczną miłością. Nowa świątynia już istnieje, a z nią także nowa, ostateczna ofiara: ujawnione w Krzyżu i Zmartwychwstaniu człowieczeństwo Chrystusa. Pascha Chrystusa wydarza się w liturgii Kościoła. Ofiara Chrystusa została już dawno przyjęta, ale jeszcze się nie skończyła. Ofiara ta będzie pełna dopiero wówczas, gdy świat stanie się miejscem miłości, jak to widzi św. Augustyn w swoim dziele ,,Państwo Boże”. Dlatego musimy prosić, żeby stała się ona naszą ofiarą, abyśmy my sami odpowiadali Logosowi i w ten sposób stali się prawdziwym Ciałem Chrystusa." R. Guardini, O duchu liturgii, Kraków 1996, s. 45

Wydaje się, że odkrycia na temat "ducha liturgii" Romana Guardiniego w połączeniu z wyczuciem liturgicznym  Josefa Ratzingera miały utworzyć istne universum dla spotkania z Bogiem, nie dzialąc pasjonatów przedsoborowych i nie wykluczając zwolenników współczesnej formy Eucharystii. Nieustanne jednak podkreślanie katolickiego spojrzenia na "ofiarę Chrystusa" jednoznacznie odcinało poglądy protestanckie, upraszczające liturgię do adoracji Słowa. 

Hermeneutyka ciągłości a Sobór Watykański II

Benedykt XVI dużą wagę przywiązywał do kwestii hermeneutyki ciągłości. Kwestia ta po raz pierwszy została podkreślona przez papieża w przemówieniu wygłoszonym 22 grudnia 2005 do członków Kurii Rzymskiej. Wówczas papież stwierdził:

„Sobór Watykański II, definiując na nowo relację między wiarą Kościoła a pewnymi istotnymi elementami myśli nowożytnej, dokonał rewizji czy wręcz korekty pewnych decyzji z przeszłości, ale przy tej pozornej nieciągłości zachował i pogłębił rozumienie swej wewnętrznej natury i prawdziwej tożsamości. Kościół jest – zarówno przed Soborem, jak i po nim – tym samym Kościołem (...)”

Pierwszy od XV wieku, który dobrowolnie zrzekł się swojego urzędu.

Beatyfikował osobiście Jana Pawła II w 2011 r.

W jednym ze swoich pierwszych wystąpień w formie wykładu, odniósł się do idei islamskiego dżihadu, świętej wojny i nawracania siłą a nie rozumem, która sprzeciwia się Bogu. Twierdził, że dla muzułmanów Bóg nie jest niczym ograniczony nawet przez swoje Słowo, dlatego nic nie może zmusić Go do objawienia prawdy, nawet jeśli jego wolą będzie czczenie bożków przez człowieka. Wypowiedź ta wywołała międzynarodowe reakcje i kontrowersje w świecie muzułmanów.

11 lutego 2013, podczas konsystorza na którym wyznaczył datę kanonizacji przyszłych świętych, Benedykt XVI wygłosił oświadczenie, w którym zadeklarował, że z dniem 28 lutego 2013 rezygnuje z posługi biskupa Rzymu. 28 lutego 2013 o godz. 20:00 czasu lokalnego w Rzymie zgodnie z decyzją zakończył swój pontyfikat, zostając emerytowanym papieżem (łac. Pontifex Romanus emeritus).

2 maja 2013, po dwóch miesiącach pobytu w Castel Gandolfo, powrócił do Watykanu. Zamieszkał w klasztorze Mater Ecclesiae. Benedykt XVI 5 lipca 2013 wziął udział razem z papieżem Franciszkiem w ceremonii zorganizowanej na terenie Watykanu. Jak podały media – podczas uroczystości odsłonięcia pomnika Michała Archanioła przed budynkiem gubernatorstwa Państwa Watykańskiego obaj papieże siedzieli obok siebie.

1 września 2013, po raz pierwszy od rezygnacji, Benedykt XVI odprawił na terenie Watykanu publiczną mszę św. dla kręgu uczniów Ratzingera, stanowiącą ostatni etap ich spotkania w Castel Gandolfo. Podczas homilii papież emeryt powiedział, że ludzkość nie może obejść się bez danego za darmo chrześcijańskiego ducha.

Jako papież emeryt, przyjmował papieża Franciszka sześć razy w swojej rezydencji.

      -  Zwolennik chrystologii sensu, głównym tematem teologii jest Bóg jako miłość. Przeciwstawiał się nowoczesnym ideologiom jak New Age, teologii wyzwolenia, odrzucaniu prawa naturalnego, odrzucaniu Dekalogu, czy błędnemu przekazywaniu wiary.

      -  Według Benedykta XVI depozytem ochronnym wiary jest hermeneutyka ciągłości, starał się tym samym o przywracanie elementów tradycji liturgicznej. Zwracał uwagę na znaczenie języka łacińskiego w liturgii, estetykę wnętrz architekturę kościołów, czy podkreślał śpiew liturgiczny.

      -  Starał się również usunąć ekskomuniki nałożone po Soborze Watykańskim II na Bractwo Kapłańskie św. Piusa X.

       -   Przywrócił również tron papieski oraz wprowadzał ponownie różne elementy stroju papieskiego poprzedników jak : mucet, saturno, camauro.

      -   Jako papież odwoływał się do Deklaracji o stowarzyszeniach masońskich „Quaesitum est”, podkreślając, że przynależność do masonerii została zakazana.

Encykliki:

25 stycznia 2006: Deus caritas est (Bóg jest miłością)

30 listopada 2007: Spe salvi (W nadziei zbawieni)

29 czerwca 2009: Caritas in veritate (Miłość w prawdzie) – o Katolickiej nauce społecznej

cztery adhortacje apostolskie:

22 lutego 2007: Sacramentum Caritatis (Sakrament miłości)

30 września 2010: Verbum Domini (Słowo Pańskie)

19 listopada 2011: Africae Munus (Zadanie Afryki)

14 września 2012: Ecclesia in Medio Oriente (Kościół na Bliskim Wschodzie)

18 Motu propria

10 Konstytucji apostolskich

Publikacje papieskie

Boża rewolucja (2006)

Jezus z Nazaretu (tom I – 16 kwietnia 2007, tom II – 2011, tom III – 2012)

Światłość świata (2011, wywiad Petera Seewalda)

·