Paweł VI właśc. Giovanni Battista Enrico...

Paweł VI kontynuował założenia SWII i Jana XXIII. 24 marca 1966 r. spotkał się z arcybiskupem Canterbury Michaelem Ramseyem. W 1977 r. odbyło się ponowne spotkanie z prymasem całej Anglii – Donaldem Cogganem, gdzie podjęto wspólne wysiłki na rzecz przywrócenia jedności. Większe znaczenia miały jednak spotkania z prawosławnym patriarchą Konstantynopola Atenagorasem, w 1964 r. w Jerozolimie, i dwa w 1967 roku – w Stambule i Rzymie. Efektem tych spotkań było wzajemne cofnięcie ekskomunik, które spowodowały schizmę wschodnią w 1054 roku.

Dokonał beatyfikacji Maksymiliana Kolbego i Marii Ledóchowskiej. Wbrew żądaniom anglikanów, ogłosił świętymi czterdziestu męczenników Anglii i Walii. Ponadto nadał tytuł doktora Kościoła Katarzynie ze Sieny i Teresie z Ávili, które stały się pierwszymi kobietami, noszącymi tę godność. 

W 1975 roku Paweł VI obchodził Rok Jubileuszowy – pod hasłem „Pojednanie, odnowa, pokój”.

Encykliki

Ecclesiam suam (6 sierpnia 1964) – drogi współczesnego Kościoła przy pełnieniu swojej misji;

Mense maio (29 kwietnia 1965) – o wojnie i pokoju;

Mysterium fidei (3 września 1965) – o kulcie i doktrynie Eucharystii;

Christi Matri Rosari (15 września 1966) – o kulcie maryjnym;

Populorum progressio (26 marca 1967) – o popieraniu rozwoju ludów;

Sacerdotalis caelibatus (25 czerwca 1967) – o celibacie kapłańskim;

Humanae vitae (29 lipca 1968) – o obronie życia poczętego. Odrzucał stosowanie środków antykoncepcyjnych i aborcję. Uznał za niezgodne z nauką katolicką związki pozamałżeńskie i kontakty homoseksualne; masturbację uważał za ciężki grzech. Encyklika ta spotkała się z ostrą krytyką anglikanów i w konsekwencji Konferencja Biskupów Anglikańskich odrzuciła ją 6 sierpnia 1968r. W deklaracji Persona Humana za dopuszczalne uznał jedynie współżycie w małżeństwie. Kategorycznie odrzucił postulaty żądające zniesienia celibatu i wprowadzenia kapłaństwa kobiet.