Jan Paweł I właściwie Albino Luciani....

Głową Kościoła był jedynie 33 dni od 26 sierpnia do 28 września 1978 r., jego pontyfikat zakończyła nagła śmierć.

Odmówił papieskiej koronacji, a zastąpił ją inauguracją pontyfikatu. Był dziesiątym najkrótszym w historii i najkrótszym od czasów Leona XI papieżem (jego pontyfikat trwał 12 dni).

Po wyborze na papieża przedstawił sześć planów jego pontyfikatu:

·       * odnowienie kościoła poprzez politykę wdrożoną przez Sobór watykański II,

·       * zrewidowanie prawa kanonicznego,

·       * przypomnienie Kościołowi o jego obowiązku głoszenia Ewangelii,

·      * promowanie jedności Kościoła bez rozrzedzania doktryny, promowanie dialogu,

·       * zachęcanie do pokoju na świecie i sprawiedliwości społecznej.

Audiencje generalne

6 września: Wielka cnota pokory - do znaczenia papiestwa. Za Pawłem VI, dążył do kontynuowania cotygodniowych audiencji jako formy katechez. Aby pogodzić się ze sobą i żyć w zgodzie z innymi, ważna jest „pokora”.

13 września: Wiara - opierając się na sposobie, w jaki apostoł Paweł i Augustyn z Hippony ostatecznie nawrócili się, Jan Paweł I starał się wyjaśnić słuchaczom teologiczne znaczenie wiary, pod warunkiem pokory. Wskazał, że kościół miał być postrzegany jako Mater et Magistra (Matka i Nauczycielka) – za Janem XXIII.

20 września: Nadzieja - na podstawie wypowiedzi św. Augustyna i Franciszka Salezego, nadzieja jest niezbędna. Zaprzeczył poglądowi m.in. Fryderyka Nietzschego, który nazwał nadzieję jedynie „cnotą słabych”, czyniącą z chrześcijan bezużytecznymi ludźmi. Według niego nadzieja na życie wieczne i lepszą przyszłość musiały iść w parze.

27 września: Miłość - według papieża współczesna interpretacja miłości musiała być dostosowana między innymi do idei Pawła VI, wyrażonych w jego encyklice Populorum progressio z 1967r., kiedy prawdziwą miłością jest pomoc potrzebującym. Jan Paweł I podkreślił jednak, że człowiek powinien starać się bardziej kochać Boga.

Bronił Humanae vitae, jednak zdawał się zaprzeczać tej obronie w liście, który skierował do swojej diecezji cztery dni po opublikowaniu encykliki.

W listopadzie 1964 wyjaśnił deklarację Dignitatis humanae: „W Rzymie jest 4000 muzułmanów: mają prawo zbudować meczet. Nie ma co mówić: musicie im na to pozwolić”

Trzykrotnie mówił o koncepcji miłosierdzia Bożego. W przemówieniu na audiencji generalnej z 13 września 1978 powiedział, że głównym celem miłosierdzia jest „poddanie się Bogu” przez wiarę w Niego, która polega na „przemianie życia” w walce z grzechem i dążeniu do świętości. Papież wskazuje dalej przykład Chrystusa na krzyżu przebaczającego prześladowcom.